Dom podcieniowy z XVIII wieku. Podcień wsparty na sześciu słupach na ceglanej podmurówce. Budynek nie istnieje, spłonął jesienią 1976 roku. Bogaty wystrój domu dosyć szczegółowo opisał w 1919 roku Bernhard Schmid [20]. W opisie można znaleźć informację o wnętrzu dekorowanym flizami holenderskimi. Istnienie okładziny z płytek potwierdził również Lech Krzyżanowski, pisząc: „w izbie dużej szafka ścienna z gzymsami barokowymi i druga intarsjowana, i ściana wykładana płytkami ceramicznymi z Delft” [23].
Dzięki zachowanym fotografiom można stwierdzić, że okładzina ścienna, ułożona w całości z płytek tego samego rodzaju, została zastosowana w tym wnętrzu jako jeden z głównych elementów dekoracyjnych. Ścianę wielkiej izby zdobiły piękne płytki pejzażowe i pasterskie, nakrapiane, wykonane w Amsterdamie około 1740 roku [10].
